Twenty †

Really End.

Emily's POV

Siedziałam w kuchni i dopijałam moją kawę. Musiałam z nim porozmawiać, zasługiwał na prawdę. Wreszcie wrócił do domu i zajął miejsce na przeciw mnie.

-Nad czym tak dumasz? -spytał patrząc na mnie

-Musimy porozmawiać. - wzięłam kolejny łyk swojej kawy i nie spojrzawszy na chłopaka kontynuowałam 

-Nie wiem jak to zniesiesz, ale musisz. To co się ostatnio stało, nie było normalne. Chłopak który zbił szybę nazywa się Lucas, zgwałcił mnie, chciał Cię zabić, a chłopak o którym Ci kiedyś mówiłam nazywa się Tate. - kolejny łyk mojej kawy i kolejna dawka ciepłej cieczy. Chłopak przez chwilę nic nie mówił

-To żart? -spytał

-A wyglądam jakbym żartowała? -spytałam bez emocji nie patrząc na niego. Nic nie odpowiedział, po prostu opuścił mój dom i trzasnął głośno drzwiami.

Nasz związek chyba nie ma szans.

~*~

Minął tydzień, tydzień odkąd go widziałam. Miałam już dość, codziennie przez 7 dni się cięłam i nic nie jadłam, tak zgadza się przez 7 dni nic nie jadłam. Kiedy leżałam na łóżku, cała we łzach dostałam sms'a, w prawdzie to tylko sms, więc wyjęłam telefon i z obojętnością spojrzałam na ekran gdy nagle zobaczyłam od kogo. -Jason.
"Nie odzywałem się przez tydzień, to co mi powiedziałaś zabolało mnie, stwierdziłem że nie chce być z kimś takim jak ty, cały czas się tniesz, spałaś z wszystkimi oprócz ze mną, nie chodzi tu tylko o to, ale nie czuje już nic do ciebie, to koniec. Zmieniam numer, wyjeżdżam, nie szukaj mnie. -J"
Przeczytałam to pięć razy, ze łzami w oczach sięgnęłam po żyletkę i wyryłam sobie ogromny napis "JASON" i serce przecięte na pół, tak to boli.

No One's POV

Wszystko zaczęło się od szkoły, to tam Emily pierwszy raz dostała mocny cios w serce.
Miłość, ból, gwałt, żyletka, anoreksja, śmierć bliskich osób, samotność, porwanie.
Kiedyś pewna siebie dziewczyna, każdy ją znał, każdy interesował.
Teraz zwykły wrak człowieka.

~muzyka~

Szła pewnym siebie krokiem, wiedziała że ta chwila kiedyś nadejdzie, poszła na miejsce gdzie kiedyś z nim siedziała, kiedy obiecywał jej, że będą na zawsze razem, trzymali się w tedy za ręce, kochali się. Kto by pomyślał, prawda? Wydał się taki wrażliwy, ciął się, miał ciężko, pasowali do siebie idealnie. Ona mu pomogła, choć sama potrzebowała pomocy. Pomyślelibyście, że chłopak który był bity, samookaleczał się, będzie zwykłym chamem bez uczuć. Popijając łyka piwa przejechała palcem po wyrytym napisie na ławce "J+E=♥" kilka łez spłynęło jej po policzkach, nie umiała już płakać tak jak kiedyś, ponieważ tak często to robiła.
Wstała z ławki, ostatni łyk wzięła, poszła przed siebie i się prawie wywaliła, alkoholu już więcej nie wypiła.
Stanęła i przerzuciła nogę na drugą stronę, w pobliżu nikogo, kilka łez wypuściła i skoczyła.

Later..

-Puśćcie mnie do niej, ja ją kocham! -krzyczał.
-Proszę odejść, musimy ją zabrać. -powiedział policjant. Jason przeciskawszy się przez policjanta podbiegł do zimnego ciała dziewczyny, całując ją namiętnie i trzymając jej rękę z napisem "JASON </3"
Płakał, tak bardzo płakał. Nie mógł uwierzyć, że to koniec, zostawił ją, dopiero kiedy było za późno zrozumiał co zrobił, cóż za ironia, prawda? Ostatni raz złożył na jej ustach pocałunek, to ostatecznie koniec. Ciało zabrali, a chłopak został sam, miał klucze od jej mieszkania, więc tam się udał, po drodze nie umiał się uspokoić, nawet raz położył się na ziemi bo nie umiał iść z powody bólu w sercu.
Kiedy był już w domu, poszedł do kuchni, tam gdzie ostatni raz z nią rozmawiał, najgorsze w tym było to że ich ostatnia rozmowa zakończyła się kłótnią. Na blacie leżała kartka, wziął ją do ręki i zaczął czytać na głos:
"Jason
Pewnie tego nie przeczytasz, ponieważ się już o mnie nie martwisz,ale dziś jest ten dzień, ten na który tak bardzo czekałam, nasza rocznica. Sądziłam, że kiedyś weźmiemy ślub, będziemy mieli dzieci ale wyszło inaczej, w dzień naszej rocznicy to zakończyłeś. Jeśli dowiesz się że mnie już nie ma, nie płacz, nie przejmuj się tak jak zawsze, nie musisz nawet iść na mój pogrzeb. Zapamiętaj te miłe chwile, kiedy byliśmy przyjaciółmi i wszystko było idealnie. Mam pewnych wrogów, uważaj na siebie, ponieważ może będą chcieli Ci coś zrobić, przykro mi że zmarnowałam Ci kilka lat życia, że mnie poznałeś, że byłam tylko nic nie znaczącym gównem, tak bardzo mi przykro, ale to już koniec, dokładnie w naszą rocznicę kończę z życiem, kocham Cię na zawsze. 
Emily."

-Nie! -krzyknął na pół płacząc.
-Wróć do mnie Emi, proszę Cię. -uklęknął na ziemi, obwiniając się o wszystko, to koniec.

2 week's ago..

Na pogrzebie było dużo osób, zgromadziła się prawie cała była szkoła Emily, niektóre osoby z psychiatryka, ojciec Emily, który ją zostawił, był nawet Lucas z Tate'm i Nick'iem oraz jej Wujek.
Wszyscy mocno płakali, najśmieszniejsze było to, że zrobiło im się przykro dopiero wtedy kiedy jej już nie było. Co dziwne na pogrzebie nie było Jason'a, chyba zrobił to o co prosiła go Emily i nie zjawił się na pogrzebie, nikt tak na prawde nie wiedział gdzieś się podział.

Tak oto kończy się ta historia, nie do końca szczęśliwa, ale dziewczyna wreszcie doznała szczęścia, szkoda tylko że po drugiej stronie.

~*~

Myślałam, że zakończenie wyjdzie mi lepiej, no ale cóż. Blog nie miał dużo rozdziałów, ale nikt nie mówi że to koniec. Dla tych którzy nie wiedzą Emily skoczyła z mostu.
Wiem, pisarz ze mnie kiepski, ale no trudno.
Tylko błagam was nie bijcie mnie dlatego, że to już koniec, do tego tak późno, przepraszam.
Przepraszam za błędy, zapraszam na mojego aska, którego odnowiłam >>>> ASK
Oraz na mojego nowego bloga, będziecie mogli być ze mną na bieżąco :) > BLOG
Komentujcie, kocham was i przepraszam.