Seven †

                                                                 Jason has a sister.

-J-jason? -wydukałam zapłakana

-Emily... ja...

-JASON! - krzyknęłam i rzuciłam mu się w ramiona. Tak bardzo mi go brakowało, tak strasznie..

-Emily, tak bardzo za tobą tęskniłem. -szlochał, czyli też płakał. Był uroczy.

-A ty za mną tęskniłaś -spytał patrząc mi w oczy.

-Oczywiście,że tak Jay. - lekko się uśmiechnęłam

-O boże Emily, ty się uśmiechasz.- zaśmiałam się

-Tak Jay, uśmiecham -mocniej go przytuliłam.

* dwa tygodnie później*

-Emily, zejdź na dół! -krzyknęła moja mama. Posłusznie udałam się w piżamie na dół. Mama stała na środku kuchni z kartką w ręce.

-Dostałam pismo... musisz wrócić do szkoły - myślałam,że nigdy nie usłyszę tych słów, a jednak. Łzy pojawiły się w moich oczach, na samo wspomnienie o szkole.

-Ale to nie wszystko... -westchnęła

-To specjalna szkoła, 200 kilometrów stąd. -zamarłam, czułam jak moje nogi się uginają, to koniec..

-N-nie to nie możliwe, ja nie zostawie ich, nie mogę - płakałam

-Przykro mi Emi, musisz. Albo to, albo mi Cię zabiorą, masz nie dowagę, tniesz się. - dopiero co wróciłam z psychiatryka i teraz całe moje życie ma się zrujnować... Wiedziałam że to się powtórzy.

-Masz tam być jutro, o 12. Przykro mi Emily. - tylko tyle zdołała powiedzieć, bo jej przerwałam.

-NIE!! To nie możliwe! - krzyczałam

-Ktoś z twojej starej szkoły nakapował, że jesteś za chuda, i masz rany. Gdybym mogła coś zrobić, na pewno bym zrobiła, ale nie mogę. - westchnęła. Szybko pobiegłam na górę i zsunęłam się po ścianie płacząc.

-Przykro mi Emily.. - powiedział Tate.

-Nie zostawiaj mnie.. - w jego oczach widziałam łzy

-Ja tak bardzo nie chce jechać Tate, nie chce - płakałam

-Nie chce Cię stracić - płakał

-A ja ciebie. Jak mam to powiedzieć Jasonowi? -ciągle płakałam

-W końcu będziesz musiała. Mogę zostać dziś z tobą? -spytał

-Oczywiście. -westchnęłam wciąż płacząc.

-Nienawidzę swojego życia..

-Nie tylko ty - dodał.

Położyłam się spać, Tate spał koło mnie. Nie chciałam iść spać, bo wiedziałam co będzie rano.

Zanim się zorientowałam odpłynęłam w głęboki sen..

-Emily, wstawaj. Musisz się pożegnać z Jasonem, on już tu jedzie - powiedział chłopak

-Tate, ja nie chce zostawiać ciebie i Jason'a. - od samego rana płaczę.

-Ja będę zawsze przy tobie, przecież Ci to obiecałem, pamiętasz?

-Pamiętam.. - odparłam. Musiałam wstać, ubrałam się, uczesałam, pomalowałam i gotowa wyszłam. W sam raz bo w tym momencie zadzwonił dzwonek do drzwi. Otworzyłam je, w drzwiach stał Jay. Wpuściłam go i kazałam usiąść na kanapie.

-Em, dostałem sms'a, co jest? - spytał zmartwiony (sms wysłał pewnie Tate..)

-Wyjeżdżam... - kolejne łzy zebrały się w moich oczach.

-Co?! - chłopak oderwał się od kanapy -Dokąd?!

-Ktoś na mnie nakapował i mam jechać 200 kilometrów stąd do jakiejś szkoły,coś podobnego do psychiatryka - westchnęłam smutno.

-Kiedy wrócisz? -spytał, łzy spływały po jego policzkach.

-Kiedy skończę szkołę, czyli pewnie za rok. - rozpłakałam się

-Dopiero co wróciłem, a ty już wyjeżdżasz..

-Tak wiem Jay, ja tego tak bardzo nie chce - płakałam. Chłopak wziął i mocno mnie przytulił, oddałam uścisk.

-Musisz iść Jason, muszę już jechać -coraz bardziej płakałam.

-Rozumiem.. Żegnaj.. - płakał, i mocno mnie uścisnął

-Żegnaj Jason.. -płakałam. Chłopak wyszedł.

Stałam koło samochodu, który miał mnie zabrać do 'nowej szkoły' w drzwiach stał Tate, płakał tak samo jak ja.

-Żegnaj Tate - powiedziałam

-Żegnaj Emily - powiedział.

Jechałam dość sporą ilość czasu, aż w końcu byłam na miejscu. Było tu podwórko, na szczęście nie było mundurków. Wydawać by się mogło, że to normalna szkoła, ale tu trafiają dziewczyny TYLKO DZIEWCZYNY, BO TO SZKOŁA DLA DZIEWCZYN. , które mają 'problemy' z cięciem się, nadwagą itd.

Wysiadłam z auta i przeklnęłam pod nosem. Teraz wiem, że znowu przez rok się nie uśmiechnę.

-Ty pewnie jesteś Emily -powiedziała dziewczyna mniej więcej mojego wzrostu. Przytaknęłam

-Jestem Jazlyn - uśmiechnęła się

-Będziemy mieszkać razem w pokoju -dodała

-Fajnie - powiedziałam obojętnie. -Chodź. - wzięła mnie za rękę i zaprowadziła do pokoju.

-Tam jest twoje łóżko - wskazała palcem na łóżko przy oknie. Wymamrotałam tylko zwykłe 'okej' i usiadłam na łóżku. Moje rzeczy już tutaj były, jakiś facet przyniósł je pewnie tutaj. Położyłam się na łóżku, podłączyłam słuchawki do mojego iPhone'a i zaczęłam słuchać muzyki, zanim się zorientowałam, zasnęłam.

-Emily, wstawaj jest śniadanie - powiedziała Jazlyn

-Nie jem śniadań - burknęłam

-To witaj w klubie. - zaśmiała się

-Chyba mnie nie lubisz.. -westchnęła

-To nie tak.. po prostu nie ufam tak łatwo ludziom - opowiedziałam i udałam się po moje rzeczy do torby.

-Rozumiem.. -powiedziała dziewczyna

Było południe, Jazlyn poszła na dół, a ja skorzystałam z okazji i zaczęłam zwiedzać pokój. Natknęłam się na coś.. Zamarłam.

Na zdjęciu była Jazlym i ....... Jason.

Jason ma siostrę.....

                                                      ***
Nie spodziewaliście się tego huh?
Ja też nie... XD
Mam na dzieję że rozdział fajny :)
Mało osób widać czyta bloga..... BARDZO MAŁO.

Jeśli czytasz ten rozdział to skomentuj, może być zwykłe ":)" dla ciebie to nic, a dla mnie bardzo dużo. Im więcej komentarzy, tym szybciej rozdział. Wpisywanie kodu wyłączone.

I bardzo was przepraszam, że dodaje tak rzadko rozdziały, nie mam do tego głowy.

ps. jeśli zmieniasz nick na tt to informuj mnie o tym, jeśli chcesz żebym Cię informowała o rozdziałach na blogu.

Pytania
Informowani
Zwiastun

Komentuj, błagam. Może być zwykłe ":)"